Οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις, όπως λέγονται επιστημονικώς τα κρεατάκια, είναι μικροί σχηματισμοί που βρίσκονται στον ρινοφάρυγγα, πίσω από τη μύτη. Έως το 7ο έτος της ζωής συμμετέχουν στο αμυντικό σύστημα του οργανισμού. Κατόπιν, ατροφούν και συνήθως εξαφανίζονται. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις διογκώνονται και προκαλούν προβλήματα στο παιδί.
Ποια είναι τα προβλήματα που δημιουργούν τα κρεατάκια ;
- Λόγω της ανατομικής τους σχέσης με το οπίσθιο τμήμα της μύτης, η υπερτροφία των αδενοειδών εκβλαστήσεων προκαλεί απόφραξη της μύτης και δυσχέρεια της ρινικής αναπνοής. Το αποτέλεσμα είναι το παιδί να αναπνέει σχεδόν μόνο με το στόμα. Να ροχαλίζει το βράδυ και να κάνει ανήσυχο ύπνο. Ενώ το πρωί να δίνει την εντύπωση άγρυπνου ατόμου. Επιπλέον, στο σχολείο παρουσιάζει μέτρια απόδοση λόγω δυσκολίας συγκέντρωσης.
- Στα βρέφη, ο θηλασμός καθίσταται δυσχερής και κοπιαστικός και για τη μητέρα και για το βρέφος, το οποίο αναγκάζεται να αναπνέει και να θηλάζει εναλλάξ με αποτέλεσμα να μην τρέφεται σωστά και να υπολείπεται σε βάρος. Σε μεγαλύτερες ηλικίες, η διαταραχή αυτή οδηγεί σε ατελή μάσηση της τροφής και σε πεπτικές διαταραχές.
- Επειδή οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις βρίσκονται ανατομικά στην περιοχή του φαρυγγικού στομίου της ευσταχιανής σάλπιγγας (ανατομικός σχηματισμός που συνδέει τη μύτη με τα αυτιά και συμβάλλει στον αερισμό του μέσου ωτός), η υπερτροφία έχει σαν αποτέλεσμα την απόφραξη της ευσταχιανής σάλπιγγας και την επακόλουθη ανάπτυξη εκκριτικών ωτίτιδων. Η εκκριτική ωτίτις είναι μια φλεγμονή του ωτός που χαρακτηρίζεται από συλλογή υγρού στο μέσο αυτί (πίσω από τον τυμπανικό υμένα). Χωρίς πόνο, γι’ αυτό και δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή από τον γονέα. Ωστόσο, προκαλεί βαρηκοία και συχνά το παιδί καταβάλλει συνεχή προσπάθεια για να ακούσει και να συμμετέχει στις εκδηλώσεις του περιβάλλοντος. Η συνεχής αυτή εγρήγορση κουράζει το παιδί και το αναγκάζει να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια. Ως αποτέλεσμα γίνεται απαθές, δειλό και χωρίς φίλους.
- Η υπερτροφία των αδενοειδών εκβλαστήσεων συνεπάγεται επίσης και την κατακράτηση των εκκρίσεων εντός της μύτης. Οι εκκρίσεις αυτές μπορεί να επιμολυνθούν προκαλώντας ρινίτιδες, παραρρινοκολπίτιδες, ωτίτιδες, βρογχίτιδες.
- Εξαιτίας της μονίμου αναπνοής από το στόμα, προκαλείται ξηρότητα του στόματος με αποτέλεσμα το παιδί να διψάει συνέχεια, ενώ η έντονη έλξη του διαφράγματος κατά τη νυκτερινή δύσπνοια προκαλεί εισολκή του πρόσθιου κάτω τμήματος του θώρακα.
- Κατά τη διάρκεια της ημέρας η αναπνοή από το στόμα σε συνδυασμό με την ανύψωση του άνω χείλους που βοηθά στην αναπνοή, δίνει στο παιδί μια όψη χαρακτηριστική που ονομάζεται «αδενοειδές ή πτηνόμορφο προσωπείο». Η ομιλία του παιδιού εξαιτίας της απόφραξης της μύτης αλλοιώνεται και καθίσταται ένρινη (κλειστή ρινολαλιά).
Πως αντιμετωπίζεται η πάθηση ;
Η θεραπεία της υπερτροφίας των αδενοειδών εκβλαστήσεων είναι χειρουργική και ονομάζεται αδενοτομή. Πρόκειται για μια πράξη γρήγορη, ανώδυνη, λίγο αιμορραγική και η οποία απαιτεί μια πολύ ελαφρά και πολύ σύντομη γενική αναισθησία. Η επέμβαση συνήθως, πραγματοποιείται σε παιδιά ηλικίας άνω των 3 ετών. Σπάνια σε μικρότερη ηλικία, λόγω του κινδύνου να επανεμφανιστούν τα κρεατάκια (υποτροπή). Ωστόσο, αν το παιδί εμφανίζει σοβαρές επιπλοκές (ωτίτιδες, βρογχίτιδες, παραρρινοκολπίτιδες) τότε τίθεται η ένδειξη της επέμβασης και σε μικρότερη ηλικία.
Τι συμβαίνει μετά την επέμβαση ;
Ο μικρός ασθενής την επόμενη ημέρα από την επέμβαση μπορεί να πάει στο σπίτι του και να παραμείνει στο κρεβάτι αρκετές ώρες τις πρώτες δύο ημέρες. Οι τροφές του πρέπει να είναι όλες κρύες και τις πρώτες 3 ημέρες να είναι υδαρείς και μαλακές. Την 4η ημέρα επισκέπτεται εκ νέου το γιατρό για να διαπιστωθεί η πορεία της ανάρρωσης και για να δοθούν νέες οδηγίες αν αυτό κρίνεται αναγκαίο.
www.lianaasimakopoulou.gr
